Nu heb ik een hele tijd in een ontkenningsfase geleefd en de gescheurde broeken diep in de kast weggemoffeld. Tot ik vorige week op een dag werd geconfronteerd met het schrijnend tekort aan broeken voor mijn zonen. Ik had kunnen profiteren van de de laatste solden en nieuwe broeken kunnen kopen, maar dat zou geheel tegen mijn versgezworen principes zijn.
Dan maar op zoek naar een andere oplossing. Ik kon er 2 bedenken: alle broeken afknippen tot boven de knie of... knielappen. Nu herinner ik mij uit mijn eigen jeugd dat er knielappen ongeveer even cool zijn als een buitenbeugel of de brooddoos van je kleine broer meekrijgen. Het deed mij een beetje twijfelen aan mijn plan, maar ach...ik troostte mij met de gedachten dat de alternatieve hippies op een methodeschool wel andere normen hanteren.
Ik vond in mijn naaidoos nog enkel knielappen die ik kreeg van mijn oma en mama. Enkelingen die (gelukkig!) niet op mijn broek of die van mijn broer of zus zijn beland. Nu vond ik deze zo jaren '90 dat ze zelfs niet als retro konden doorgaan. Terug in de naaidoos ermee.
Ik kreeg van ons mama ook nog een stukje opstrijkbare jeansstof. Daarmee verstevigde ze op voorhand de broeken van mijn broer, de kampioen der kniescheuren. Uit die jeansstof knipte ik, met behulp van koekjesvormen en tekeningen die ik afgeprint had, enkele figuren die ik op de gaten in de broeken streek. En geef toe, het is toch hipper dan een knielap van de 101 Dalmatiërs (for real, moeder?)?
Cool!
BeantwoordenVerwijderenHaha zalig verwoord :-) En schoon broeken!
BeantwoordenVerwijderen