*** met peren

Weet je nog, die speelnamiddagen waarbij je met je vriendinnetje of buurmeisje bekokstoofde dat je bij elkaar zou blijven eten, waarna je bij je ouders ging smeken: 'please, toe, mag het, mama, please, please, please?'. Waarop je mama zei: 'ok, als het mag van haar mama'. En dan belde het vriendinnetje heel ouderwets naar de huistelefoon en zei haar moeder: 'allez, 't is goed, maar daarna direct naar huis komen!'. Oh nostalgie.
Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik soms wat schrik had als vriendinnetjes bleven eten. Want ons mama, die durfde wel eens rare dingen op tafel toveren. Indische curry bijvoorbeeld. Of, hou u vast, quinoa.In die tijd nog geen hipstervoedsel, maar een vreemd ruikende substantie waar ik voor wegvluchtte als het op tafel verscheen. Menig vriendinnetje trok haar ogen open en haar neus op bij het zien van al die vreemde ingrediënten. En ik, ik wenste elke keer dat mijn mama gewoon puree met worst had gemaakt.
Zo durfde ze ook 'perenlasagne' klaarmaken. Ja hoor, u leest het goed: Lasagne met peren.
Wat ooit een klein receptje uit een obscuur boekje (of het kon ook gewoon de Libelle geweest zijn) was, groeide uit tot ons familiegerecht. Je moet mij niet geloven, maar dit is zowaarlekker!
Zoals elke nieuwe gast aan de lasagne-met-peren-tafel, trok ook mijn wederhelft een vies gezicht toen hij het gerecht de eerste keer voorgeschoteld kreeg. Maar kijk, ook hij was snel overtuigd. Vorige week vroeg hij er zelfs zelf naar bij het opstellen van onze weekmenu (waarvoor dank, mevrouw Zsazsa). Een ontroerend moment. En zo maak ik vandaag met veel liefde perenlasagne klaar.

Gezien ons mama een hippe vogel is die ons 20 jaar geleden al opzadelde met quinoa, kan ik voor het recept vlotjes doorverwijzen naar haar eigen blog. Voor het gemak heb ik daar ook een foto gepikt.

Sloppel!

"Er wordt over niks zo veel gelogen als over seks en het slaapgedrag van de kinderen", hoorde ik iemand zeggen.* Nadat ik voor de 38539ste keer de vraag krijg 'of ze al doorslaapt', begrijp ik al die leugenaars maar al te goed. Het is gewoon gemakkelijker om "ja" te antwoorden, dan om de waarheid te vertellen en gratis slaapadvies in ruil te krijgen. Daarvoor ga ik wel naar de plaatselijke Sleepywinkel, toch bedankt.

Onze kinderen slapen niet zoals in de boekjes. Ze sliepen/slapen als baby alleen maar op onze arm, sliepen/slapen vooral goed in de draagzak of in de auto en het babybed dient ter decoratie of in het beste geval om stapels kleren te herbergen.

De jongens hebben een tijdje in hun eigen bed op hun eigen kamer geslapen, maar op een bepaald moment liep dat niet meer van een leien dakje. Ze waren bang, wilden niet alleen gaan slapen en werden elke nacht wakker. Uren hebben we bij hen op de kamer gelegen tot ze sliepen. Half verdwaasd kwamen we dan naar beneden, waar de wederhelft al lang lag te maffen in de zetel. Gezellig is anders. Als puntje bij paaltje kwam, kropen ze 's nachts toch nog bij ons in bed.

Toen we merkten dat ze in ons bed wél alleen in slaap vielen, was de keuze snel gemaakt. 's Avonds in het grote bed, wij zouden hen wel verleggen als wij boven kwamen. Of niet. Want eigenlijk is het best wel leuk om te snuffelen aan die slaapkopjes. Op naar Ikea dus, een groter bed gaan kopen. Want het mag dan nog zo gezellig zijn, een octopus in je bed, die moet je wat plaats geven.

Met kind nummer 3 in aantocht, moesten we op zoek naar een nieuwe oplossing. Een baby én twee kinderen in hetzelfde bed, dat is niet alleen wriemelig, maar ook onveilig.
We wilden graag een éénpersoonsbed tegen ons bed plaatsen om er 1 groot bed van te maken, maar de brede randen van ons bed maakte dit moeilijk.

Tot ik het blogbericht van Ma-ma-Mira zag. Zij had de ideale oplossing. Ze plaatste een Ikea Kura bed naast hun bed voor de grote kinderen. En omdat wij nu toevallig zo een bed hadden staat en andermans ideeën nadoen gewoon kei gemakkelijk is, was de nieuwe familiekamer rap gepiept.

 Ondertussen slapen we al vele maanden op onze familiekamer. Het bevalt ons uitstekend, dank u. De kinderen slapen als nooit te voren en wij moeten nooit opstaan 's nachts, nah nah nananaaaah! Luie ouders hebben altijd gelijk.
















Ik pin in tussentijd naarstig prachtig gedecoreerde slaapkamers, zodat ik niet in een zwart gat zou vallen als de kinderen terug een eigen kamer willen. En als ze nooit weg willen, heb ik altijd deze nog achter de hand: 

*Omdat mijn mama meeleest, ga ik enkel in op het tweede deel van de uitspraak.Voor het andere onderwerp verwijs ik graag door naar de gespecialiseerde media, waar Kevin je alles zal vertellen over Kleine Kevin.