Een bevallig verhaal

Tijdens mijn zwangerschap keek ik in één trek 3 seizoenen van Call The Midwife uit. Deze serie over een team vroedvrouwen die in de jaren '50 vrouwen uit een volkse wijk helpen bij hun thuisbevalling, is ideale televisie voor emotionele zwangere vrouwen. Deze serie en het lezen van een blog van Celia Ledoux, deden mij een thuisbevalling overwegen. Mensen die mij kennen, weten dat ik graag het tegenovergestelde doe dan wat van mij verwacht wordt. Het leverde mij als kind zelfs een bijnaam op, die ik hier lekker niet ga verklappen. Hoewel ik ondertussen een redelijk mainstream leven heb, doe ik af en toe graag nog eens averechts. Niet naar het ziekenhuis gaan om te bevallen, dat leek mij nog eens lekker opstandig.

Nadat ik mijn man overtuigd had (zeggen dat hij de nacht niet op die oncomfortabele zetels van het ziekenhuis moest doorbrengen, was eigenlijk voldoende), moest ik alleen zelf nog wennen aan het idee. Gelukkig vond ik de perfecte vroedvrouw en na één gesprek met haar, was ik meer overtuigd van mijn plan dan ooit. Thuis een kind kopen, dat ging ik doen!

De vroedvrouw stelde ons voor om mee te stappen in een pilootproject van de Landelijke Thuiszorg, waarbij de kraamhulp bij de geboorte zelf al opgeroepen werd. Zij zou zorgen voor de praktische ondersteuning en het huishouden tijdens en vlak na de bevalling. Uiteraard hebben we hier mee ingestemd.  Iemand die mijn huishouden doet terwijl ik thuis een kind koop, beter wordt het niet!

Zo geschiedde. Op woensdagavond 20 april kreeg ik rond 21u wat zeurderige pijn in mijn buik.  Er zat echter weinig regelmaat in en ik twijfelde of het wel echte weeën waren. Dus ging ik maar slapen. Dit lukte niet goed, ik was heel energiek en dwaalde een beetje rond op de slaapkamer.
Rond 1u werden de weeën iets feller, dus we belden voor de zekerheid de vroedvrouw, hoewel er nog geen regelmaat in de weeën zat. Steven wilde nog wat meer zekerheid, en schonk zichzelf een goeie pint uit.

Rond kwart na 2 was de vroedvrouw bij ons. Ze nam mijn bloeddruk, bekeek mij een en zei dat het nog wel even zou duren, aangezien de weeën nog niet regelmatig waren. Ze ging zelf wat op de zetel liggen en zei dat ik nog wat moest proberen rusten.
Ik viel in (halve) slaap. Rond kwart na 3 schoot ik wakker van een extreem felle wee. Ik dacht dat ik iets voelde duwen, maar dacht 'dat kan niet!', ik had precies nog geen echte weeën gehad. Even later voelde ik het echter opnieuw. Nu was het wel duidelijk. Steven ging direct de vroedvrouw halen. Ze was er duidelijk gerust in dat het nog lang zou duren, want was al heerlijk in dromenland. Ze kwam boven, bekijk mij en zag het dat menens was. Dat merkte ik aan de gevleugelde woorden 'oei, dat is al wat anders dan daarjuist!'.  Alles werd in gereedheid gebracht voor de bevalling. Steven mocht uit z'n pijp komen en zorgen voor warm water, handdoeken en kompressen, want de tweede vroedvrouw zou nooit op tijd arriveren.
Na twee persweeën brak mijn water met knal (of zo leek het toch) nog een paar persweeën was ons baby-meisje geboren. Steven heeft haar opgevangen en bij mij gelegd. Baby werd geboren op 21 april om 4u, in ons eigen bed, in ons eigen huis. Steven zijn pint stond nog steeds onaangeroerd op het nachtkastje.

Ondertussen waren de tweede vroedvrouw en de kraamhulp aangekomen. Net op tijd om de boel op te kuisen. Vuile doeken verdwenen in de wasmand, onderleggers en kompressen in de vuilniszak. Ondertussen beviel ik nog even van een placenta. De vroedvrouw heeft Baby en placenta bij mij gelegd en dan hebben ze ons een uurtje gerust gelaten. Nadien kwamen ze terug boven om navelstreng door te knippen (een eer die Steven twijfelend op hem nam), te wegen, te meten en in propere doeken te wikkelen. De schat van Kraamzorg heeft meteen mijn bed ververst zodat ik verder in propere lakens lag. Tegen dat we hiermee klaar waren, werden de jongens wakker. Ze kwamen bij ons in bed liggen. De vroedvrouw ging weer even naar beneden om de gezinsleden aan elkaar te laten wennen. De kraamhulp heeft koffie gezet, fruitsla gemaakt, boterhammen gesmeerd voor ons en voor de jongens. Ik kreeg ontbijt op bed en ben nog even blijven liggen met Baby. De kraamhulp paste ondertussen op de jongens, deed de was en dekte de zetel op met propere kussens en dekens, zodat ik mij daar kon nestelen voor de komende dagen. Zij heeft vlak na de bevalling ook de reflex gehad een heleboel foto's te nemen, iets waar wij te net bevallen voor waren om daar aan te denken.

Hoera voor Kraamzorg! Hoera voor vroedvrouwen! Hoera voor Call The Midwife! En hoera voor Steven en mijzelf begot!