zondag 3 april 2016

Nesteldrang, koopzucht en affectie voor regenwormen.

Het was even stil op de blog. Reden daarvoor was Baby die een paar weken geleden deed alsof ze al geboren wilde worden. Een paar dagen ziekenhuis, 2 spuiten longrijping (in mijn billen!) en een paar baxters weeënremmers later, werd ik verplicht tot zeteldienst.

Verplicht rustig aan doen, dat leidde mij plotsklaps terug naar mijn examentijd. Als ik iets niet mag of kan, krijg ik er opeens superveel zin in. Zo kreeg ik tijdens de examens de onweerstaanbare drang heel mijn postzegelverzameling te reorganiseren, mijn boeken op alfabetische volgorde te zetten en ontelbare verzamelcd's te branden. 'Na de examens, dan heb ik tijd zat', maakte ik mijzelf wijs. En elke keer opnieuw, op het einde van de vakantie, lagen mijn postzegels op exact dezelfde plaats, was mijn boekenrek nog rommeliger en had ik enkel naar de radio geluisterd.
Zo verging het mij de afgelopen weken ook. Plots vond ik dat mijn vensters onaanvaardbaar vuil waren en mijn keukenkasten uitgekuist moesten worden, de kleerkast van de jongens moest en zou gesorteerd worden en ik kon niet snel genoeg alle babykleertjes gewassen hebben.
Ondertussen zijn we al een week of twee uit de 'gevarenzone' en kan ik weer doen en laten wat ik wil, voor zover die bult vooraan het toelaat. Drie 3 raden waar ik geen zin meer in heb...

Sinds enkele dagen slaat de nesteldrang echter toe. Mijn ramen zijn nog steeds vuil, maar de babykleertjes zijn gewassen, de wieg staat klaar, mijn Ikea-rolkarretje is van naaikarretje gepromoveerd tot babyspullenkarretje.




Met al dat niks doen de voorbije weken, was het extra moeilijk om te weerstaan aan het online winkelen. Gelukkig kreeg ik veel babykleertjes van lieve vriendinnen en ging ik die af en aaien en weer opplooien (de kleertjes, niet de vriendinnen) als de koopdrang te groot werd. Ik kon niet weerstaan aan de verleiding van een schapenvelleke voor in wieg, een draagdoek en een inbakerslaapzakje. Maar hé, dat kan ik mijzelf wel vergeven.

De jongens oefenen ondertussen hun toekomstige rol als zorgzame broer druk met alles wat ze vinden. Ze adopteerden een paar regenwormen uit de tuin. De diertjes krijgen liefde, affectie en eten.  Het liefst van al bewaren ze die binnen, want 's nachts is het toch nog erg koud hoor! Charmant, nietwaar...

Nu is het aftellen en kan ik jullie binnenkort verblijden met een sappig bevallingsverhaal.